Geedziĝo en Japanio ( 05, 2005 )

Ĉiujare multege da geedziĝoj okazas ĉie en la mondo. Ceremonioj kaj nuptoj tamen aspektas tute aliel en ĉiuj landoj, depende de religioj, nacioj, regionoj, tradicioj..ktp. Ankaŭ en Japanio geedziĝoj estas tre interesaj kun multaj karakterizaj kutimoj. Jene mi raportas pri japanaj geedziĝoj, prezentante de tempo al tempo japanajn vortojn.
 

Fianĉiĝa kunsido Juinoh
Post kiam geviroj decidas geedziĝon, ili aranĝas fianĉiĝan kunsidon kun gepatroj el ambaŭ familioj. La kunsido nomiĝas Juinoh (結納), kaj ĝi estas tradicia rito en kiu familio de novedzo donacas monon al la familio de novedzino. La monsumo estas kutime ĉirkaŭ miliono da jenoj (10,000 Euro), kaj ricevante la monon la familio de novedzino devas redoni duonon de la ricevita mono. Lastatempe malmultiĝis paroj kiuj faras Juinoh, sed ankoraŭ 80% faras. Interese, ke ĉi tiu kutimo estas tute kontraŭa ol tiu en Hindujo kaj Europo, en kiu ĉiam novedzino kunportas monon al la familio de novedzo.

Geedziĝa Ceremonio
Ekzistas ĝenerale tri tipoj de ceremonioj, Ŝinzenŝiki (神前式), Ĝinzenŝiki (人前式), kaj kapela ceremonio (チャペル式). Ŝinzenŝiki estas ŝintoisma ceremonio en ŝintoisma templo. Ŝintoisma pastro gvidas la ceremonion, kaj virino kaj viro vestiĝintaj en blanka geedziĝa kimono Ŝiromuku (白無垢, dekstra bildo) kaj Hakama (geedziĝa kimono por viroj) fariĝas geedzoj post trinkado de sankta Sakeo. Kutime nur familianoj rajtas en ĝi partopreni. Ĝinzenŝiki estas ceremonio sen religio, en kiu geviroj deklaras antaŭ atestanto kaj invititoj, ke ili fariĝas geedzoj. Kapela ceremonio estas geedziĝo en protestantisma kapelo. Strange en Japanio ĉi tiu kapela ceremonio fariĝis dum lastaj dekkelkaj jaroj la plej populara, kaj multaj paroj kiuj ne estas baptitaj ricevas geedziĝajn mesojn en specialaj kapeloj kiuj donas geedziĝajn mesojn ankaŭ por nebaptitaj homoj.

Krom ĉi tiuj tri ĝeneralaj stiloj ankaŭ ekzistas Bucuzenŝiki (仏前式), budaisma ceremonio en budaisma templo, kaj katolika ceremonio en katolika preĝejo por baptitaj katolikoj, sed ili estas malpli oftaj. Kaj kvankam organizi ceremoniojn multekostas ne grave en kiu stilo, fakte nek unu ceremonio havas leĝan efikon, tial por fariĝi vere laŭleĝe kiel geedzoj oni devas aldone iri al urbodomo kun dokumentoj. En Japanio ĉiu geedziĝa ceremonio estas nur multekosta rito por senti etoson.
 

Unua Nupto Hirouen
Post ceremonio sekvas nupta bankedo. Ĝi nomiĝas Hirouen (披露宴), kaj okazas en bela kaj nobla bankedejo en hotelo aŭ restoracio. Invititoj kunportas ĉirkaŭ 30,000 jenojn (300 Euro) kiel partoprenokotizon, kaj ricevas frandajn pladojn de franca, japana aŭ ĉina kuiraĵoj kun alkoholaĵoj. Hirouen daŭras kutime tri horojn, kaj dume novedzino kelkfoje ŝanĝas siajn robojn. Ĉi tiu ŝanĝado de roboj estas tipe japana kutimo kiu nomiĝas Oironaoŝi (お色直し, maldekstra bildo), kaj ĝi estis origine transvestiĝo de kimono al blanka okcidentstila dekoltita robo, kiam antaŭe pli multaj homoj faris Ŝintoisman ceremonion en kimono kaj poste nupton en blanka robo. Sed nun ĝi fariĝas simple unu el amuzaĵoj por gastoj. Averaĝe dufoje ĝi okazas, de kimono al blanka robo, poste al kolora vespera robo. En kelkaj kazoj novedzoj ankaŭ transvestiĝas.

Kaj estas tendenco, ke en vilaĝoj oni troigas kaj eĉ kvar aŭ kvinfoje faras transvestiĝon. Ĉe la fino de la nupto partoprenantoj ricevas donacon Hikidemono (引き出物) en granda sako, kiel kvazaŭ redonaĵojn por la kunportita mono de partoprenantoj. Hikidemono diversas laŭ regionoj, ekzemple vitraj glasoj, belaj teleroj, aŭ kelkfoje manĝaĵoj kiel ekzemple bongustaj fiŝoj.. ktp, sed ĉiam devas esti sufiĉe altvaloraj por montri plenan dankemon al partoprenantoj.

 
Dua Nupto Niĝikai
Organizi Hirouen kostas tiel multe, ĉirkaŭ tri milionojn da jenoj (30,000 Euro) por 60 personoj kaj 3 horoj averaĝe, ke por ŝpari monon oni devas inviti malmulte da homoj kaj fari mallongan nupton. Tial preskaŭ ĉiam post unua nupto Hirouen sekvas dua nupto Niĝikai (二次会) en alia restoracio, por junaj gekolegoj de novedzoj, kiuj ofte ne estis invititaj al Hirouen. Niĝikai estas kutime pli modesta ol Hirouen kaj familianoj malofte partoprenas. Partoprenantoj denove pagas kotizon, kvankam ĝi daŭras same kiel la unua nupto maksimume nur tri horojn. En Japanio preskaŭ ĉiuj restoracioj kaj drinkejoj devigas al homoj fini bankedojn post tri horoj averaĝe, tial por festi la tutan nokton oni devas bedaŭrinde kelkfoje ŝanĝadi sidlokojn. Sekve sufiĉe ofte okazas, ke post la dua nupto sekvas tria aŭ eĉ kvara nuptoj en alia drinkejo kompreneble po tri horojn kaj ĉiufoje pagante monon.


Kiel vi vidas, ĝenerale geedziĝoj en Japanio konsisitas tiamaniere el kvar partoj, fianĉiĝa kunsido Yuionoh, geedziĝa ceremonio, unua nupto Hirouen, kaj dua nupto Niĝikai. Estas plej karakterize, ke geedziĝoj en Japanio jam fariĝis grandega kaj multekosta komerco, kaj pro tio geedziĝa industrio estas nun unu el la plej prosperaj kaj sukcesaj industrioj en Japanio. Antaŭ ĉio preskaŭ ĉiu paro faras geedziĝan ceremonion kvankam ĝi tute ne havas leĝan efikon. Nur por senti etoson ne baptitaj paroj volonte elektas kapelojn, pagante multe da mono por rezervi popularajn kapelojn. Ofte luksaj hoteloj estas preferataj por fari nuptojn. Estas amuza fenomeno en Japanio, ke preskaŭ ĉiuj luksaj hoteloj havas sian propran ŝintoisman altaron kaj protestantisman kapelon kiel instalaĵojn, por oferti ne nur nuptojn sed ankaŭ ceremoniojn jam en la samaj konstruaĵoj por gajni pli multe da mono. Tiaj altaroj kaj kapeloj abundas, kiuj estas konstruitaj de posedantoj de hoteloj pure por la komerca celo, kaj havas nenion komunan kun la religioj. Ĉi tiu strategio evidentiĝis tre sukcesa, ĉar lastatemepe tiaj hoteloj ĉiujare gajnas pli kaj pli multe da mono kiel geedziĝejo ol tranoktejo ofertante multajn ceremoniojn kaj nuptojn. Krome ekzistas tia modo, fari kapelan ceremonion eksterlande, en Hawaii, Guam, aŭ Europo por senti pli solenan etoson, kompreneble aldone uzante monon por vojaĝo. Transvestiĝo de roboj dum nuptoj estas tiom multekosta kaj komerca kutimo, ke oni devas pluroble elspezi monon por prunti plurajn robojn (ofte robojn oni ne povas aĉeti, sed devas prunti jam uzitajn!!). Ĉe la fino donaci al gastoj donacojn sonas agrable, sed la afero entute aspektas tiel, ke partoprenantoj simple mem aĉetas por si siajn donacojn kunportante donacmonon. Ĉi tiu kutimo estas post tia japana tradicio, ke oni devas fari redonon okaze de ĉiuj ricevoj, kiel ekzemple okaze de Juinoh unu familio donas monon, kaj la dua tuj redonas la duonon de la ricevita mono. Pro tio donantoj bezonas ĉiam jam en la komenco enkalkuli la ricevon de redono kaj devas kunporti simple pli multe ol intencita prezo.

Japanoj tamen ĉiam sentas grandan feliĉon pro geedziĝoj kaj ne hezitas por tio uzi monon. Multaj paroj kolektas monon dum pluraj jaroj por iam estontece fari bonan ceremonion kaj nuptojn, aliaj rezignas geedziĝi pro manko de mono. Partoprenantoj ankaŭ ne plendas, ke ili devas kunporti monon aŭ pagi kotizojn.

Referenco:
”Konreijiten” Ryouiĉi Ayabe ( Ŝinseiŝuppanŝa, 1996 )
 

Sachiko Hirata Wasilewska

 

Reen